روانشناسی رفتار پرخاشگرانه کودک چیست؟

ساخت وبلاگ

روانشناسی رفتار پرخاشگرانه کودک چیست؟

روانشناسان رفتارهای پرخاشگرانه را به درستی تعریف کرده اند. اقداماتی است که به قصد آسیب رساندن به شخص دیگری انجام می شود. با این حال، در مورد یک کودک، هدف آنها باید در نظر گرفته شود. علاوه بر این، در نظر گرفتن و مقایسه پیامدهای اعمال آنها امری مسلم است. 

زیرا هر کودکی همبازی خود را به قصد آسیب رساندن به آنها به داخل زمین هل نمی دهد. از این رو، روانشناسی رفتار پرخاشگرانه کودک در دو جهت منشعب می شود. یکی پرخاشگری ابزاری است. و دیگری تهاجم خصمانه است.

 

پرخاشگری ابزاری اغلب هدف خاصی برای رسیدن به آن دارد. پرخاشگری ابزاری بیشتر در میان کودکان بسیار خردسال دیده می شود. هرکسی که بر زمین بازی نظارت داشته باشد آن را می داند. 

یک توضیح احتمالی این است که کودکان خردسال فاقد توانایی های زبانی و اجتماعی هستند. از این رو، فرشتگان کوچک پرخاشگری ابزاری را ضروری می دانند. این به آنها کمک می کند تا ادعای خود را مطرح کنند و حقوق خود را تثبیت کنند.

از سوی دیگر، پرخاشگری خصمانه، صرفاً برای لذت بردن، باعث آسیب های مورد نظر می شود. متأسفانه هر روز می توانیم موارد زیادی از حملات مخرب را مشاهده کنیم. به عنوان مثال، وقتی کودکی با نام‌های بی‌ادبانه دیگری را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد.

علل رفتار پرخاشگرانه کودک

پرخاشگری در کودکان می تواند نشانه ای از انواع مسائل اساسی باشد. علاوه بر این، داشتن آن برای طیف وسیعی از اختلالات روانپزشکی رایج است. 

 

برخی از مشکلات اساسی پزشکی و موقعیت های زندگی نیز می توانند باعث پرخاشگری شوند. از این رو، اولین قدم در درمان پرخاشگری این است که بفهمیم چه چیزی باعث آن شده است. این همان چیزی است که روانشناسی رفتار پرخاشگرانه کودک  نشان می دهد. 

عوامل مختلفی باعث پرخاشگری می شود. اینها را می توان به دسته های متعددی طبقه بندی کرد. چهار عامل روانشناختی که می توانند باعث پرخاشگری کودک شوند عبارتند از:

1. مسائل خشم

2. سرخوردگی

3. محیط پر استرس

4. تروما

مسائل خشم

بسیاری از اقدامات پرخاشگرانه کودک ناشی از مسائل خشم است. در نتیجه، مسائل خشم کودک ناشی از عدم آگاهی از مکانیسم های مقابله ای مناسب است.

 

اغلب، کودکان خردسال در محوطه مدرسه توسط بچه های دیگر مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. این بی ثباتی و توهین روانی باعث تأثیر منفی مزاج می شود. علاوه بر این، یک سبک تربیتی خشن یا اجباری می‌تواند تأثیر روانی نامطلوبی بر کودک داشته باشد.

کودکانی که استرس تسکین ناپذیر دائمی دارند، مشکلات خشم دارند.

نا امیدی

پرخاشگری را می توان در کودکانی که با مشکلات شناختی مواجه هستند مشاهده کرد. کودکان مبتلا به اختلال هوشی، از جمله اوتیسم، در این دسته قرار می گیرند. کودکانی که دارای اختلال شناختی هستند، انتقال احساسات خود را دشوار می دانند.

 

 

بنابراین، کودکان مبتلا به این بیماری های شناختی ممکن است پرخاشگر شوند. و معمولاً به این دلیل است که آنها در مقابله با مشکل مشکل دارند. در نتیجه، ممکن است احساس اضطراب یا تحریک کنند. وضعیت بیشتر تشدید می‌شود، زیرا آنها مجرای ابراز وجود ندارند. 

بنابراین، آنها به دلیل ناامیدی تمایل به سرکوب دارند. در نتیجه، پرخاشگری نیز می تواند مظهر تکانشگری باشد.

محیط پر استرس

روانشناسی رفتار پرخاشگرانه کودک بیان می کند که رشد روانی کودک در محیط های استرس زا با مشکل مواجه می شود. قرار گرفتن در معرض خشونت در خانه و اجتماع می تواند باعث ایجاد پرخاشگری در کودک شود.

ما را در سایت روانشناسی کودک و بزرگسال دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : محدثه monafalsafi1400 بازدید : 89 تاريخ : يکشنبه 30 بهمن 1401 ساعت: 17:27

آرشیو مطالب

خبرنامه